Wim Geysen startte in november 2022 met een auteursresidentie in VISO Roeselare. Twintig lesuren begeleidde hij groep 5 GWWA, een vijftiental meisjes in de richting gezondheidswetenschappen die zelden of nooit in aanraking waren gekomen met lezen, boeken en gedichten. De residentie eindigde met een toonmoment voor de leerlingen van een zusterschool.
25 A4'tjes vol gedichten
Bob Van Mol
Een kort verslag van Wim Geysen
Ik werkte met de leerlingen rond inspiratie, alliteraties, beeldspraak en metaforen. Ik gaf schrijfopdrachten rond kleur, beeldgedichten en rijm. Ik toonde filmfragmenten uit onder andere 'Il Postino' en 'Dead Poets Society' en liet hen kennismaken met de wereld van spoken word en poetry slam. Wat een avontuur, en wat een resultaat!
Beide groepen samen – 5GWWB dankzij leerkracht Nederlands Lise Pattyn, die mijn lessen parallel aanbood aan de jongeren die ik niet rechtstreeks bereikte – schreven vijfentwintig A4'tjes vol gedichten, mijmeringen, jeugdige dromen en twijfels. Daarenboven kwam alles samen in een toonmoment-op-podium. Een grote uitdaging voor alle betrokkenen.
Dankjewel Literatuur Vlaanderen om ruimte te bieden aan dit soort waardevolle initiatieven. Dankjewel lieve, jonge mensen voor zoveel inzet, durf en enthousiasme. Merci Lise voor de schone samenwerking. Ik ben fier op wat we samen in deze – relatief korte tijd – bereikten.
Enkele teksten van de leerlingen
Jouw ogen hebben mij geraakt
Jouw ogen hebben mij geraakt
en al verstond ik niet helemaal jouw verhaal,
jouw ogen vormden een liefdestaal.
Met mijn ogen op jouw gericht,
zag ik toekomst op je gezicht.
Zoals potlood hoort bij gom, hoort recht bij krom.
Het gevecht in mezelf
Het gevecht in mezelf
Iedere vrijdag, om 18u30
Op en af
Gevoel van verlies
Nooit samen gekend
Op en af
Gescheiden van elkaar
Zie mijn ouders niet samen
Nooit, 17 jaar al niet
Tranen in de auto
Van mama of papa
Gevoel van teleurstelling
Waarom ik?
Kwetsend gevoel in mezelf
Alleen maar op en af
Iedere vrijdag, om 18u30
Geen familie zonder band, geen hulp zonder hand.
Liefde is niet te omschrijven
Liefde is niet te omschrijven
Iedereen voelt wat anders
Vlinders in de buik
Of kriebels op je rug
Een glimlach op je gezicht
Of ogen met tranen van geluk
Bob Van Mol